Ang malunggay ay isang halaman na kilala dahil sa mga dahon nito na maaaring kainin bilang gulay. Ito ay karaniwan sa mabababang lugar sa Pilipinas, may maliit na puno at may dahong bilog-bilog. May bunga ito na pahaba na tila sitaw at ang bulaklak ay maputi at may mahalimuyak na amoy. Napatunayang mayaman ang halamang ito sa mga mahahalagang bitamina at mineral.

ANO ANG MGA SUSTANSYA AT KEMIKAL NA MAAARING MAKUHA SA MALUNGGAY?

Ang iba’t ibang bahagi ng halamang malunggay ay maaaring makuhanan ng maraming uri ng kemikal at sustansya na maaaring may benepisyo sa kalusugan:

• Ang buto ay may langis na ben o behen oil na may taglay na palmitic, stearic, myristic, oleic, at behenic acids
• Ang ugat naman ay mayroong alkaloid na moringine at moringinine
• Ang mga dahon ay mayaman sa calcium, iron, phosphorus at vitamins A, B at C
• Ang bunga ay may taglay din na protina at phosphorus, calcium at iron

ANONG BAHAGI NG HALAMAN ANG GINAGAMIT BILANG GAMOT, AT PAANO GINAGAMIT ANG MGA ITO?

Maaaring gamitin bilang gamot ang ilang bahagi ng halaman tulad ng:

• Dahon. Ang mga dahon ng malunggay ay inilalaga at iniinom, o kaya ay kinakain mismo. Maaari ding itong dikdikin at ipantapal sa ilang mga kondisyon sa katawan
• Bunga. Ang mala-sitaw na bunga naman ay kinakain din para sa ilang kondisyon sa katawan.
• Ugat. Ang ugat ay kalimitan ding inilalaga upang mainom at makagamot.
• Balat ng kahoy. Mabisa din ang pinaglagaan ng balat ng kahoy ng malunggay